Rituelen
De Dandoy saga – 4
Deze zomer neemt Maison Dandoy je mee naar het zonnige Marseille voor een saga in vier episodes.
Mysterie, madeleines en stukjes speculoos
De dag op het strand loopt op zijn einde. Onder de parasols zijn sommige mensen in slaap gevallen. Aan de rand van het water maken Jean en Lola zandkastelen met Hélène. Noah begint langzaam zijn spullen bij elkaar te zoeken. De zon is overal. In de weerspiegeling van het water, op het warme zand en in de ogen van de vrienden. Diego rekt zich uit en gaapt.
“Goed dutje?”, vraagt Aurelia.
Nog steeds een beetje slaapdronken, knikt Diego met zijn hoofd. Lola stelt voor om koffie te gaan drinken op het terras om wakker te worden. Iedereen gaat akkoord en begint zijn spullen te verzamelen. Léa is op zoek naar haar zonnebril, Noémie is haar kruiswoordraadsel kwijt, Jean vraagt zich af waar zijn korte broek is gebleven.
“Jullie zijn nog erger dan kinderen", zegt Noah lachend.
Hélène heeft al haar spullen al in haar rugzakje gestoken en wacht geduldig tot de rest zich weer bij elkaar raapt. Zij wil ook koffie gaan drinken, net als de volwassenen.
Tien minuten later zit iedereen op het muurtje van de parkeerplaats om het zand af te borstelen. Lola is met de scooter gekomen en stelt voor om Léa achterop te nemen. Ze geeft haar de extra helm die ze speciaal voor de gelegenheid heeft gehuurd. Zoals gewoonlijk heeft ze aan alles gedacht.
In de auto is Céline Dion weer van de partij, tot grote vreugde van Diego en Hélène (en tot wanhoop van Noah). Op de scooter geniet Léa, vastgeklampt aan Lola, van de stad, het uitzicht op zee en de zilte wind.
Iedereen zit op het terras. Lola bestelt twee espresso's. De ober beaamt: “Een dubbele espresso?” Nee, ze drinkt graag twee espresso's uit twee verschillende kopjes. Ieder zijn ding, toch?
“Heb je een cafeïnevrije chai latte met rijstmelk?”, vraagt Léa.
“Jij bent ongelooflijk”, zegt Lola terwijl ze al snel beseft dat ze niet echt in de positie is om te oordelen.
“En voor mij ook een koffie!”, zegt de kleine Hélène verrukt.
Iedereen barst in lachen uit. Wanneer de drankjes arriveren, merkt Léa glimlachend op dat er bij elke koffie een kleine madeleine zit. De discussie gaat over de keuze van het restaurant voor de avond. Er is wat onenigheid. Sommigen willen naar Limmat, anderen naar Livingstone of Crabe-Toro. Hélène, die niet echt geeft om gastronomie, heeft honger en vraagt om een ijsje. Het is tenslotte tijd voor een vieruurtje en iedereen lijkt ermee in te stemmen om zich in te laten met zoetigheid.
“Het enige wat wij hier doen is eten”, grapt Aurélia.
In het ijssalon gaat Léa voor een klassieker: Madagaskar vanille. Als ze haar bestelling ophaalt, ziet ze dat er stukjes speculoos over haar ijsje zijn gestrooid.
“Ik vind het heerlijk", zegt ze tegen de ober, "maar ik heb er niet om gevraagd.”
Hij kijkt haar aan, onzeker over wat hij wordt verwacht te doen. Léa vraagt zich af of het een teken is, al die koekjes die haar de hele dag verrassen. Het is waarschijnlijk de hitte, maar ze begint te denken dat de koekjes misschien een eigen leven leiden, en dat ze de zomer graag extra willen zoeten om er zeker van te zijn dat het een onvergetelijke tijd wordt.
Ze kijkt naar haar vrienden die voor haar uit lopen, pratend en lachend en vol liefde voor mekaar. Ze zal waarschijnlijk nooit het einde van het verhaal kennen, maar dat vindt ze niet eens erg. Uiteindelijk heeft ze liever mysteries dan eindes.
De beste adresjes:
In deze aflevering drinken Jean, Lola, Diego, Noah, Aurélia, Léa, Hélène en Noémie iets bij Au Petit Nice en genieten ze van een ijsje bij Vanille Noire in de oude haven. En als ze niet naar Céline Dion luisterden, stond deze afspeellijst op.